شهد غزل

همیشه می شکنی دل ، نه وهله وهله و گاهی

نمی کنـــــی حــذراز این که خیزد از دلم آهی؟

 

زبسکه بیخـودم از خـود و مات چشـم تواکنون

نمی بـــــرم به تحیـــــّر به ســوی قافــله راهی

 

به حُسـن روی توهرگز کسی نه دید و نه بـیند

توئی که اوج جمـالی ، توئی که حسـرت ماهی

 

بیا تـــــو را به خدا چون که در فراق تو دارم

چه حــال و روز خرابی چـــــه روزگار سیاهی

 

دلم زکف چو ربودی چه حاجتم به سـراکنون 

زتن بزن سرم اکنون سرم به تـن چو نخواهی

 

کسی که داده چو من دل به خال روی توهرگز

نخواهد افـــتدش او بر کسی به جز تو نگاهی

 

کسی که محو خیـــــال جمـــــال روی تو باشد

نیـــــرزدش هـــــمه عالم پشــیزی و پر کاهی

 

بخوان شرار دلم را ز شــــور و شـوق رقیبان

به حزن و ماتم این دل نه گر خودت تو گواهی

 

بیا که خون شـــده این دل گذشته ماتم و اندوه

چـو مـــــدّ نـاز تــو افـــــزون ز حـــــدّ لایتناهی

نوشته شده در دو شنبه 21 / 3 / 1390برچسب:,ساعت 10:0 قبل از ظهر توسط ابراهیم حاج محمدی|

ای به شمـــــیم زلف تو شیفتـــه و دچار گل

 عشـــوه کنی تو می کشد از ته دل حوار گل

 

رُفتــــه غبار راه را شبنـــم و بی شکیب من

تا که کنــــد وجود خود در قدمـــــت نثار گل

 

جاذبـــه ی وقـــــار تو روح دمـیــد بر چمن

خواند قناری از شعـــف:عشوه بخر بیار گل

 

یافت مگر رهـــــائی از ســوز نهانی عطش

تا نگرفـــــت از لبـــــت بوسـه ای آبدار گل

 

تا نرســـــد گزندی از آفــت چشـم بد تو را

زمزمه کــــرد با خودش تُرکِ دلم چهار قل

 

( خوانندگان محترم توجه داشته باشند که دلم تُرک بوده و چهار قل خوانده

 لذا اشکال قافیه پیش نمیاد  چون ترکها حرف قاف را گاف تلفظ می کنند )

نوشته شده در دو شنبه 21 / 3 / 1390برچسب:,ساعت 9:53 قبل از ظهر توسط ابراهیم حاج محمدی|

کنــد جــــلاد بــــی پـــروا جــدا گــــر بـنــد از بــنــدم          

که یکـــدم من به غـــیر از دوسـت دل بندم، نمی بندم

 

    چـنانـم دل ربـود از کــف فســون و مـکــر چشمانــــت    

کــه تا محشــر به حیرت غرقه از این  مکـر و ترفــندم

 

نصـیبم سیــنه چـاکی از جنــون شد بی محــابا از

هـمـان روزی که من این سینه را از عشقت آکندم

 

جـنــون اکنونـم از صـدها خـردورزی اسـت لازمتـــر

چه باکم زین که زین پس مردمان دیوانه خوانندم؟

 

تــبـر بـــر دوش فرهـادم اگــر خوانــنــد شیـریــنـت

تــوئی لیــلای مـن مــردم اگــر مجنــون خوانــنـــدم

 

مـن از روز ازل احسـاس کـردم عاشـقت هـستم

سرشته ست از خماری های عشقت گل خداوندم

بــه خونم تـشنه ای ای دشنـه آیـا؟ جانـم ارزانیـت

بــیــا نوشانمــت صــــد شــهد از صـهــبای آونـــدم

 

بــه قــربانگــاه چشــمان تو جــان آورده ام هــرگـــز

نــه آنــم مــن که قــوچی را بیــارم جــای فـــرزنــدم

 

خــیالــت را به صــدها گنج قــارون هم نخــواهم داد

شــرر گر بر سر از هفت آســمان پیوسته بــارندم

 

بـــه قاب آئیــنه وار از آن خــیالــت را دلــم گــیــرد

کــه امــیــد اسـت دســتانــت غبـــار از رو زدایــندم

 

فــقط یک قیـــد دارد عشــق آن هــم قید لاقیدی

بــحمداله و الــمنـــه به قیـــدش بنـــده پابــنــدم

نوشته شده در دو شنبه 21 / 3 / 1390برچسب:,ساعت 9:50 قبل از ظهر توسط ابراهیم حاج محمدی|


آخرين مطالب
» فرشتـــه ای چو تو!!!
» به حُسـن روی توهرگز کسی نه دید و نه بـیند
» چهار قل
» فــقط یک قیـــد دارد عشــق
Design By : Pars Skin